Blauwe koolstof (blue carbon)

Net als bebossing op land, kan het leven in de oceaan en in kustsystemen een belangrijke bijdrage leveren als oplossing voor klimaatopwarming. Bepaalde blue carbon-systemen, zoals zeegrassen, mangroves, slikken en schorren, zijn zeer efficiënt in het opnemen en opslaan van koolstof. Organisaties kunnen als alternatief op het aanplanten van bossen hun resterende impact op het klimaat ook compenseren door te investeren in bescherming en aangroei van blauwe koolstofsystemen.

BLAUWE KOOLSTOF: WAT IS DAT JUIST?

Met Blauwe koolstof bedoelen we het verwijderen van CO2 uit de atmosfeer en vastleggen van koolstof door de oceaan en kustecosystemen. De oceaan is één grote koolstofputopvanger. Ze neemt meer CO2 op uit de atmosfeer dan dat ze uitstoot en vormt zo een natuurlijke buffer tegen klimaatopwarming. Koolstof dat opgenomen wordt in de zee op verschillende manieren gebruikt: voor fotosynthese bij plantaardig leven, voor het bouwen van de schelp bij schaaldieren, … 

Blauwe koolstof is koolstofvastlegging (de verwijdering van koolstofdioxide uit de atmosfeer van de aarde) door 's werelds oceanische en kustecosystemen.

Blauwe koolstof verwijst meestal naar een aantal kustecosystemen die heel efficiënt zijn in het opnemen van koolstof en vastleggen in de bodem: mangroves, zeegrassen, en slikken en schorren. De hoeveelheden koolstof die ze opnemen wordt vele malen groter geschat dan bebossing op land en wordt voor een heel lange periode, tot duizenden jaren, bewaard in de bodem. Veel van deze systemen zijn echter bedreigd door een combinatie van menselijke activiteit, zoals bebossing voor industrie of aquacultuur, en klimaatverandering. Het gevaar hierin is dat grote hoeveelheden opgeslagen koolstof vrijkomen als blauwe koolstofsystemen beschadig worden. Het is dus van groot belang om deze ecosystemen goed te beschermen, te herstellen en te versterken.