Er is nog vaak verwarring over de verschillen tussen Product Carbon Footprints (PCF), Environmental Product Declarations (EPD) en Product Life Cycle Assessments (PLCA). Hoewel ze allen vrij gelijkaardig kunnen zijn, zijn er toch een aantal essentiële verschillen.
Een environmental product declaration (EPD) of milieuproductverklaring is nodig als je de milieuprestaties van één of meerdere producten extern wilt verifiëren en publiceren. Dit kan nodig zijn voor projecten die gericht zijn op het behalen van certificering binnen duurzaamheidskaders in de bouwsector zoals LEED, BREEAM, enz.
Een EPD is dus een vorm van communicatie die gebaseerd is op levenscyclusanalyse (LCA), en de mogelijkheid biedt om een brede waaier aan milieu-informatie op een transparante manier te communiceren.
Een Product Life Cycle Assessment (LCA) is nodig als je een volledige milieubeoordeling van een product wilt uitvoeren, maar de gegevens niet hoeft te laten verifiëren of publiceren door een derde partij. Dit kan verschillende redenen en doeleinden hebben. LCA wordt gebruikt voor productontwikkeling en verbetering, strategische planning, marketing, en in sommige gevallen ook voor beleidsvorming.
Binnen carbon footprinting (CF) zijn twee belangrijke maar verschillende analyses te onderscheiden. Een ‘klassieke’ carbon footprint wordt doorgaans op organisatieniveau uitgevoerd, waarbij de uitstoot van broeikasgassen door alle bedrijfsactiviteiten in kaart gebracht wordt. In de CF methodiek wordt er gesproken over Scope 1, 2 en 3 emissies.
Scope 1: directe CO2-uitstoot, veroorzaakt door eigen bronnen.
Scope 2: indirecte uitstoot van CO2 door opwekking van aangekochte en verbruikte elektriciteit, warmte, stoom en koeling.
Scope 3: indirecte uitstoot van CO2, veroorzaakt door bedrijfsactiviteiten van een andere organisatie.
Anders gezegd, Scope 3 omvat alle indirecte emissies die plaatsvinden in de waardeketen van een organisatie die niet door de organisatie beheerd of gecontroleerd worden. Veel bedrijven kiezen er vandaag nog voor om deze niet mee in kaart te brengen.
Lees hier meer over de potentiële voordelen van het in kaart brengen van Scope 3 emissies.
Een ander type analyse is de Product Carbon Footprint (PCF). De methodiek is gelijkaardig aan een carbon footprint op organisatieniveau, maar standaard worden alle broeikasgasemissies over de waardeketen van een product worden in kaart gebracht.
De CO2-uitstoot wordt specifiek toegewezen aan één product (of productgroep) en is vergelijkbaar met een product-LCA in de zin dat het niet verplicht extern wordt geverifieerd of gepubliceerd. Het verschilt dan weer van een LCA omdat het alleen de CO2-voetafdruk dekt, en geen rekening houdt met andere milieueffecten over de waardeketen.